Zwarte thee
Zwarte theebladeren ondergaan vier behandelingen.
Door de bladeren te spreiden op een lopende band waar onderaan warme lucht word doorgeblazen, verwelken de blaadjes.
Dat verwerkingsproces gaat door tot het vocht in de bladeren gereduceerd wordt tot 50%
Daarna worden de bladeren gebroken door ze een half uur tussen twee horizontaal schurende vlakken te kneuzen, zo komt er bladsap uit de theebladeren.
Hierdoor begint het blad automatisch te oxideren.
0xidatie zorgt voor de zwarte kleur en de typische smaak van het blad.
De bladeren worden vervolgens naar een koele plaats in de fabriek gebracht waar oxidatie verder gaat, zo’n vier uur blijft de zwarte thee in de oxidatiekamer.
Bij het bereiken van het optimale oxidatieniveau worden de bladeren gedroogd in een oven tot het blad een vochtgehalte heeft van 5%.
Na de bewerking blijft van 100 kilo geplukte bladeren ongeveer 20 kilo zwarte thee over.
Groene thee
Groene thee is niet geoxideerd, om te verhinderen dat de vers geplukte bladeren beginnen te oxideren, worden ze zo snel mogelijk gebakken op 250 graden.
Afhankelijk van de soort duurt dat proces enkele seconden tot 15 minuten.
Nadien worden de bladeren gedroogd in een wok of droogtrommel tot het vocht in de bladeren gereduceerd is tot 50%
Het theeblad is nu soepel en zacht waardoor men het gemakkelijk kan oprollen, krullen, gladmaken of samenpersen in bolletjes.
Iedere theemaker heeft zo zijn eigen manier om het theeblad van een vorm te voorzien.
Tot slot worden de bladeren gedroogd in een oven tot de vochtigheid van het blad gedaald is tot 5%.
Groene thee behoudt de groene kleur, eigen smaak en bestanddelen.
Witte thee
Witte thee is bijzonder en werd tot enkele jaren geleden exclusief in China geoogst.
Vandaag produceren ook andere landen zoals bijvoorbeeld Vietnam en Sri Lanka witte thee.
Witte thee is de minst bewerkte thee van alle soorten en heeft een bepaald imago, het is een thee van uitzonderlijk hoge kwaliteit en staat voor exclusiviteit.
Daarom is de bodem, klimaat en hoogte zo belangrijk.
Bovendien gebeurt de pluk altijd met de hand, omdat alleen de bladknoppen en de blaadjes aan de top worden geplukt.
Geen enkele machine kan zo subtiel plukken.
Het plukken en verwerken moet uiterst voorzichtig gebeuren omdat de bladeren niet gekneusd mogen worden, anders vindt er oxidatie plaats en dat is bij witte thee uit de boze.
Na het plukken worden de bladeren voorzichtig verspreid en gedroogd in een kamer met een temperatuur van 30 graden en weinig luchtvochtigheid tot het vocht gereduceerd is tot de helft.
Nadien wordt het theeblad voorzichtig gedroogd in een oven op een temperatuur van 40 graden tot het vocht is gedaald tot 5%
Witte thee dankt zijn naam aan de fijne witte donshaartjes waarmee de eerste blaadjes (vroeg in het seizoen) zijn bedekt.
Rooibos thee
Rooibos is het Zuid Afrikaanse woord voor rood bos.
Kort voor het sterven van de theestruik kleuren de naalden van groen naar rood.
De rooibosstruik groeide vroeger alleen in het wild en was het geen “thee leverancier” tot men er achter kwam dat de fijne naaldachtige bladeren van de rooibosplant ook voor een smaakvol, aromatisch aftreksel zorgden.
De bloemen van de struik verspreiden een honinggeur als ze in bloei staan, vandaar de naam honeybush.
De rooibosplant produceert het beste wanneer hij tussen de drie en zeven jaar oud is.
Jonger dan drie geeft de plant een bittere smaak af en meer dan zeven jaar, wordt de smaak flauw.
De bladeren van de plant worden geplukt, gestampt en in de zon te oxidatie gelegd.
De oogst van verschillende jaren wordt met elkaar vermengd om een constante kwaliteit te leveren.
Groene rooibos thee
Direct na de oogst wordt de rooibos gedroogd.
Groene rooibos wordt niet gefermenteerd maar gestoomd onder de 42 graden.
Hierdoor blijven vitaminen, mineralen en antioxidanten in hoge concentratie aanwezig en behoud het de groene-/grassige structuur.
